PBefG’de yapılması planlanan değişikliğe karşı önceki sözlü protestoların ardından, 2019’daki „Scheuer itfaiyesi“ benzer şekilde, gözle görülür önlemler alınacaktır. Ama bu sefer odak noktası ne olmalı?
Taxi Times Redaksiyonundan farklı bir hafta yorumu
Taksi sektörüne karşı hedef alan on bir tasarı tartışmaya yer açmakta. Siyaset ile taksi sektörü arasında büyük çatışma potansiyeli bulunan ve birlikte ele alındığında taksi sektörünün yıkımına zemin hazırlayabilecek on bir köşe taşından bahsediyoruz. İlk olarak, hem belediye hem de özel hizmet sağlayıcılar için yeni bir ulaşım türü olarak “havuzlamayı” uygulama planları bulunuyor, ancak aynı zamanda taksilere bu imkanı vermemesi düşündüren nokta var (her ne kadar bu, toplu çağrı taksileri şeklinde değerini kanıtlamış olsa da).
İkinci olarak, limuzinlere ek „park yerleri“ kaydettirme fırsatı vererek Şirketlerine geri dönme yükümlülüğünün ortadan kalkması. Üçüncüsü, Alman Taksi Birliği tarafından gerekli kılınan limuzinler için ön sipariş süresinin siyasi olarak reddedilmesi. Dördüncüsü, gelecekte yerel bilgi testinin yerini alacak olan az miktarda uzman bilgisinin kanıtı – ancak sadece taksi şoförleri için ve Limuzin veya havuz operatörleri için değil. Ve son olarak, sipariş piyasası için tarife yükümlülüğünü kaldırmaya yönelik planlar.
Bunlardan hangisi daha fazla ve hangisi daha az önemli? Öncelikle neye tepki verilmeli? Taxi Times ekibi dahil olmak üzere taksi endüstrisinde farklı yaklaşımları göze çarpıyor:
Remmer Witte şöyle anlatıyor: “Benim için Taxi Times’ın serbest yazarı ve 170.000 nüfuslu bir şehirde çok arabalı bir şirketin yetkili imza yetkisine sahip olarak, artık protesto seferberliğine paralel olarak ticaretten gelen bireysel talepler arasındaki öncelikleri netleştirmek meselesi önemlidir. Örneğin, bir bekleme süresi düzenlemesine olan talebin, tarife yükümlülüğünü zayıflatmak için çok acil olarak ihtiyaç duyulan ticaretin kapalı yapısını sulandırabileceğinden endişe duyan sadece devlet kurumları değildir. Şimdi büyük sorun, tarifelerin kaldırılma olanlarıdır. Taksi sektörü artık birlikte savaşmalı ve gürültü getirmelidir, ne kadar gürültülü olursa o kadar iyi. Toplum ve siyaset, zorunlu sürüş alanında açık bir tarife yükümlülüğü olmaksızın, şehir ve ülkedeki taksi ticaretinin geleceği olmadığını anlamalıdır (metropolleri açıkça hariç tutarak, ancak bunlar yalnızca 500.000 Nüfusla başlar).
Bu nedenle benim için en önemli şey, protestoyu tarife yükümlülüğünü sürdürmeye yoğunlaştırmaktır. Tarife yükümlülüğünden feragat etmenin yanı sıra (hiç duyulmuyorsa) konuya paralel olarak bekleme süresi düzenlemeleri veya şirkete geri dönme yükümlülüğü yapılmaya çalışılmaz bütün emekler boşa gidecektir. Kimse bu başarısızlığı istemez. „
Ancak politikacılar ve müşteriler, tarife yükümlülüğünün sürdürülmesine ilişkin bir tartışmadan ilham alabilir mi? Taxi Times’ın yayıncısı ve Münih metropolünde eski bir taksi şirket sahibi olan Jürgen Hartmann, şu konulara öncelik vermek istemiyor:
“Özellikle geçen yıl, tek bir konuya odaklanmanın (şirkete geri dönme yükümlülüğü) sistemle ilgili politik ve sosyal bir anlayış oluşturmak için yeterli olmadığını göstermiştir. Görünüşe göre çözüm arama komitesindeki hiç kimse, özel hizmet sağlayıcılar için sulama kabı şeklinde daha fazla rahatlama yaratırsa ve aynı zamanda taksi sektörü yasal yükümlülükleri dahilinde bırakırsa hiçbir taksi şirketinin ekonomik olarak ayakta kalamayacağının farkında değil.
Bu nedenle taksi sektörü, halihazırda öngörülen değişikliği genel bir paket olarak oybirliğiyle reddetmeli ve dijitalleşmeyi hesaba katan ancak aynı zamanda genel çıkarlara yönelik mobil hizmetlerin serbest meslek sahibi taksi endüstrisi tarafından sürdürülmesini sağlayan bir yasal çerçevenin oluşturulmasını teşvik etmelidir. Bu nedenle, açıklanması zor olan terimleri iletişimin odağına taşımak yerine, bu kez perspektifin müşteri tarafında olması gerekiyor. Mesaj olabildiğince basit tutulmalıdır: Bu on bir köşe taşı, taksi endüstrisini ve dolayısıyla toplumun hareketlilik imkanını yok ediyor. Bu nedenle slogan şu olmalıdır: No Taxit!
Tam da bu nedenle tüm taksiciler sokakta yüksek sesle gösteri yapmak zorundadır. İdeal olarak, 10 Mayıs 2019’dan daha fazla katılım sağlanması gerekiyor. Bu konuda Taxi Times yazarları hemfikirdirler.“
Jürgen Hartmann ve Remmer Witte
